30 AĞUSTOS

Şuan dışarıda 30-35 dereceyi geçen bir sıcaklık var. Ben gölgede bile sıcaklanıyorum, düşündüm bundan 91 yıl önce o insanlar gene böyle belkide bundan daha beter bir sıcakta aç ve susuz olarak savaştılar, her zamanki gibi her devir için belirli insanlar geliyorlar görevlerini tamamlayıp gidiyorlar onların görevi de şehit olmakmış Allahtan hepsine rahmet diliyorum. Mekanları cennettir. İnşaAllah.
Aslında yazılacak çok şey var, sadece yazıda kalacak şeyler...

UYKU MU YOKSA YORGUNLUK MU

Ya uykum var yada yorgunum bilemiyorum.Göz kapaklarımı kaldırasım yok sanki bir tonluk kaya parçaları asılı...

BİRAZ ANNE KILLI

BİRAZ GARİP

BİRAZ KILLI

PAZARTESİ

Pazartesilerini çok fazla sevmemekle beraber yinede güzel bir Pazartesi olmasını diliyorum. 

BUGÜN AREFE

Arefe gününü çocuk iken ne çok severdim. Oruç tutmaya bayılırdım derlerdi ki bugün kurtlar kuşlar herkes oruç tutar diye :)  Sonra Arefe banyosu Arefe Suyu derdi annem herkes o eski banyoda sırayla yıkanırlardı. Çocukluk şimdi modernleştik (mi acaba) :( artık o banyolarda yok, o Arefe suları da yok ve kuşlar oruç tutmuyorlar 

BİR GARİP HİKAYE

Yaşım önemsiz; kişilik, insandan insana farklılık gösterir. Alışkanlıklar belki; ama kişilik değişmez, değişmemelidir de bir insanın el yazısı, imzası, hayata bakışı, başına gelen olayları yorumlaması hep kendine özgüdür. İnsan güçlükleri kişiliği ile yener bir insan ne kadar kişiliğini kullanarak olayları değerlendiriyorsa deyim yerindeyse "kas gibi güçlendiriyorsa" o kadar hayatta başarılı olur yoksa kendine yabancılaşır. 

Benim tuhaf bir kişiliğim var. O da kişiliğimin olmaması... kendime çok yabancıyım. bir rengim, karakterim yok

Çocukluğumdan bu yana hep başkalarına özendim bende olmayan ve başkalarında gördüğüm meziyetleri hep kıskandım. yani hep bir başkalarına hayranlık, başkalarını beğenme duygusu ve "taklit" vardı içimde kendi içime hiç girmedim, hiç kendimi tanımadım hoş, kendi içimde fazla bir şey de yoktu. kendimi çok sıkıcı buluyordum vasattım. başkaları hep konuşkan ve renkliydi. başkalarının notları hep daha yüksekti, süper esprileri hep onlar buluyordu, en güzel kıyafetler hep onlardaydı, başkalarının kişiliğini kopyalıyordum kendime tabii ki üzerimde durmuyordu bu sefer mutsuz olup, başka insanlara bakıyordum işin ilginci, bu yaptıklarımın yanlış olduğunu da içten içe biliyordum...dedim ya kişiliğim yok. daha doğrusu kendimi tanımıyorum.bir süre A iken başka bir süre B takılıyorum. "sen nasıl bir insansın" dediklerinde "valla sürekli değişiyorum" diyorum. giyim kuşamım değişiyor, hayata bakışım değişiyor, kişiliğim oturmadığından hep aynı kişi olamıyorum doğruyu bulmaya çalışmıyorum, sadece değişiyorum.

sözün özü, hayatta istediğim şeyler sağlam bir kişilik, kendimi çok iyi tanımak, kendi tarzımı oturtmak, yani kendime özgü olmak, doğru bildiğimi yapmak ve bu yoldan şaşmamak.

ama,

bu saatten sonra da zor artık