Dostoyevski
hapishanedeki bir köpeğin yanından geçen her mahkûm tarafından tekmelendiğini gözlemler. Köpek mahkumlardan kaçmadığı gibi yanına bir mahkum yaklaştığında eğilerek tekmelenme pozisyonu almaktadır. Dostoyevski bir gün köpeğin yanına
yaklaşıp başını okşar. Köpek şaşkın şaşkın ona bakarak hızla yanından uzaklaşır
ve acı acı havlamaya başlar. O günden sonra köpek Dostoyevski’yi her gördüğünde
ondan kaçar.Ruhu köleleştirilmiş bu köpek
bir sevgi açıdır. Bu durum insanlar için de geçerlidir. Hayatları boyunca
haksızlığa ve kötü davranışlara uğramış sevgi açları iyi bir davranışla
karşılaştıklarında nasıl davranacaklarını bilemezler. Bazen kötü davrandığınız
insanlar size tapar, bazense iyi davrandıklarınız sizden nefret eder. Böyle
insanların gözünde onları aşağılamanız onlar için bir beklentidir. Sizi
gözlerinde yüceltirler. Eşit ve iyi davrandığınızda ise onların gözündeki
değeriniz birdenbire düşer...
Dostoyevski’den yeni
duyduğum bu söz ne kadar anlamlı...
Uzaktan hayran olduğunuz
birisi ile asla tanışmayın" der
Ve
Ekler
"ya kalbiniz ya da elleriniz boş kalır."
