Bugün yeğenlerimden birinin daha nişanı vardı. Küçüklüklerini bilirken birden büyüyorlar ve bir de bakıyorsun ki söz, nişan evlilik, bebek...
onlar büyürken bizlerde yaşlanıyoruz yaş alıyoruz. Yıllar çok acımasız sinsice :( aslında yaş almak değil yaş alırken attığımız adımların boşa gitmesi bizi yoran, ve hiçbir şeyin ortasını bulamıyorum ben ya aşırı oluyor ya da hiç olmuyor o yüzden de hiç bir şeye muvaffak olamıyorum :)
