Dün bütün gün bir sürü iş yaptım akşama yatağıma oturdum ders çalışıyordum. Sınavlarım yaklaştı ama ben hala adapte olamadım bir türlü derslere kendimi veremiyorum :( Dışarıda kıllı bebişle küçük bebiş kavga ediyorlardı kalkıp gideyim onları ayırayım dedim ama sonra canım istemedi, dersime devam ettim.Önce ayaklarım sallandı dedim acaba başım mı dönüyor ayaklarıma bakarken sallantı hızlandı pencereden çatır çutur sesler gelmeye başladı yatağım iyice sarsılmaya başladı, deprem oluyordu o anda ne yapacağımı bilemedim hemen aklımdan annem ve bebişler geçti sanki film şeridi mübarek sarsıntı bitti kalktım annemi aradım telefonu meşgul o sırada apartman merdivenlerinde gürültüler bağrış çığrışlar millet dışarı kaçıyor sanki oraya deprem gelmeyecek annemden sonra kalktım hemen bebişlere baktım dıllı tezgahta ama küçük bebiş ortada yoktu dizlerim titredi bayağı ne yapacağımı şaşırdım hemen yukarı çıktım anamların yanına anamda korkmuş yeğenle konuşuyormuş telefonu kapatmış telaşımız geçti ben eve geldim.
Hayat aslında ne kadar pamuk ipliğinde korktum ölümden değil ama ölüm şeklimden korktum. Allah'ım ölümünde hayatında hayırlısını versin.
