Ömrümün bir yerine sakladım kendimi….
Kimseye söylemiyorum içimden geçenleri nazar değer diye korkuyorum.
Ömrümün bir yerine sakladım kendimi, çok seversem kırarım diye sakınıyorum.
Ömrümün bir yerine sakladım kendimi….
Bedenim eskiyor gözlerimin önünde,
bozulmadan saklansın diye, kalbimin sayfaları arasına koyuyorum.
hayalim bile garip bir hüzün….
Kod adı kahkaha olan anlar biriktiriyorum hayatımda,
kimse görmesin diye saklıyorum acılarımı.
Kim bilebilir gece yarılarında boş bir yatağa sarılarak uyumanın sancısını?
Kime baksam bir gülümseme arıyorum.
Sessiz kalıyor bazen sözlere aklım, aklımın uzun süren seyahatleri yüzünden.
Bir uçup gidiyor benden, başka yerlere konuyor kuş gibi, hasretimin adı bile aklımdan kayboluyor.
Unutmak iyidir bazen, unutmak da istiyor insan;
en acı olan ise bütün unutmak istediklerinin mıh gibi gelip çakılmasıdır en öne
Dünyanın eteği sarkıyor belinden, benim kalbimden hüznüm.
Hiç kimseye söyleyemediğim bir sır gibi yaşıyorum bende kalan bedellerimi
Oysa harcasam bozuk para gibi, kim sorabilir hesabını?
deniz diplerinde, başka bir rengi arıyorum...
sevdikçe büyük bir okyanusa dönüyor düşlerim,
ben daha başka bir yol arıyorum içimde.
Renkli balıklar, mercanlar görüyorum.
Bütün gördüklerimin sebebi, yaşayamıyorum.
içimde çiçekler açıyor, iyi geliyor. Ama bahar dediğin de mevsim işte, geçiyor zamanı gelince.
Balonlar uçuruyorum renk renk balkonumdan, hevesle bekliyorum.
Gün bitiyor, gece çöküyor, kuşlar bile terk ediyor bu şehri ama...hiç ses gelmiyor.
Ben o yüzden ömrümün bir yerine sakladım kendimi,
yokluğunda çıkartıp kokluyorum.
sevgim benim kalbime değince beyaz oluyor….
